Από πότε ασχολείστε με την εξωσωματική γονιμοποίηση και τι σας γοήτευσε σε αυτό τον τομέα ώστε να εξειδικευτείτε;

Ασχολούμαι με την εξωσωματική γονιμοποίηση από το 1987 εδώ και 26 χρόνια γιατί γεμίζω θετικά συναισθήματα από τη χαρά που βλέπω στα πρόσωπα των ζευγαριών όταν τελικά καταφέρουν να κρατήσουν στα χέρια τους το δικό τους παιδάκι. Όλα τα ζευγάρια δικαιούνται, εφόσον το θέλουν, να έχουν ένα παιδί. Κάποια, δυστυχώς, αντιμετωπίζουν δυσκολίες έως και σοβαρά προβλήματα. Στην υπέρβαση αυτών των προβλημάτων επεδίωξα, από το ξεκίνημα των σπουδών μου, να εστιάσω τις προσπάθειες μου. Κάθε ζευγάρι είναι για μας μια πρόκληση. Χαίρομαι διπλά όταν πετυχαίνει η εξωσωματική σε ένα ζευγάρι που ενδεχομένως ήθελε να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια… Και σας μιλάω ειλικρινά, πως σήμερα έχουμε καταφέρει σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό να χαρίζουμε την ευτυχία της κυοφορίας σε κάθε γυναίκα. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πως νιώθω, όταν οι άνθρωποι με γεμίζουν ευχές για μένα και την οικογένεια μου. Όταν λαμβάνω μηνύματα από Αυστραλία, Αμερική, Μέση Ανατολή, από ζευγάρια που κατάφεραν, εδώ στην Ελλάδα, μαζί μας, να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους.

Μπορεί η επιστήμη και με ποιον τρόπο να βοηθήσει ζευγάρια με κληρονομικά νοσήματα να αποκτήσουν υγιή παιδιά;

Όπως προαναφέραμε η προεμφυτευτική διάγνωση, η εμφύτευση δηλαδή στη μήτρα μόνο των εμβρύων τα οποία έχουν ελεγχθεί γενετικά δίνει τη δυνατότητα σε κάθε ζευγάρι να αποκτήσει υγιές παιδί ακόμα κι αν υπάρχει κληρονομικό νόσημα.

Ποιες είναι οι κυριότερες αιτίες της ανδρικής υπογονιμότητας;

Οι κυριότερες αιτίες της ανδρικής υπογινιμότητας είναι οι λοιμώξεις (ορχεοεπιδιδυμίτιδα, προστατίτιδα, ουρολοιμώξεις), οι τοξίνες (κάπνισμα και αλκοόλ), η κιρσοκήλη και γενετικά αίτια. Επίσης ενοχοποιείται η καθιστική ζωή και οι τοξίνες από την κακή διατροφή. Πολύς λόγος γίνεται και για τις τοξικές ουσίες που περιέχονται στα εντομοκτόνα που σύμφωνα με έρευνες σχετίζονται και αυτές με την ανδρική υπογονιμότητα.

Ποιες είναι οι τελευταίες μεγάλες επιτυχίες στον τομέα της εξωσωματικής;

Η πιο σημαντική και μεγάλη επιτυχία είναι η προεμφυτευτική διάγνωση, όπου ελέγχουμε κάθε έμβρυο χωριστά παίρνοντας ένα κύτταρο την «τρίτη» μέρα της ζωής του ή την «πέμπτη». Ελέγχουμε έτσι με ακρίβεια και ασφάλεια γενετικά αν το έμβρυο αυτό «κουβαλά» κάποια ασθένεια γνωστή προς τους γονείς. Για παράδειγμα, γονείς που έχουν και οι δυο στίγμα μεσογειακής αναιμίας κινδυνεύουν να αποκτήσουν ένα παιδί με μεσογειακή αναιμία. Ελέγχοντας όμως το έμβρυο με την προεμφυτευτική, τοποθετούμε μόνο τα υγιή έμβρυα προκειμένου να μην υπάρχει περίπτωση η γυναίκα να κυοφορήσει ένα μη υγιές παιδί.

Ένα ζευγάρι από το Πρέβεζα, είχε αποκτήσει δυο παιδιά τυφλά αφού έπασχαν από εκ γενετής τύφλωση-γνωστή ασθένεια ως «Συγγενής αμαύρωση του Leber». Οι άνθρωποι μετά από αρκετά χρόνια θέλησαν να κάνουν και τρίτο παιδί. Ήρθαν κοντά μας και αυτό που κάναμε ήταν να ελέγξουμε τα έμβρυα με προεμφυτευτικό έλεγχο, βρήκαμε ποιά είναι υγιή, και μόνο αυτά τοποθετήσαμε στη γυναίκα. Έτσι, απέκτησαν ένα υγιέστατο παιδί και έπαψαν να τους ακολουθούν και τα δυσμενή σχόλια της κοινωνίας ότι κάνουν μόνο «ελαττωματικά» παιδιά. Αυτή μάλιστα την περίπτωση την κάλυψε και το CNN, έστειλε ειδικά για αυτό τηλεοπτικό συνεργείο στο χωριό της οικογένειας. Θεωρήθηκε από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της εξωσωματικής γονιμοποίησης διεθνώς.

Τώρα πια και τα ζευγάρια με παιδιά που πάσχουν από μεσογειακή αναιμία αποκτούν ένα υγιές και ιστοσυμβατό μωρό με τα πάσχοντα παιδιά. Το έχουμε κάνει στην πράξη, γεννήθηκε παιδί με εξωσωματική, πήραμε αίμα από τον ομφάλιο λώρο του, μεταμοσχεύθηκε στο πάσχον και σώθηκε το αδερφάκι του. Τώρα πια εφαρμόζουμε την προεμφυτευτική διάγνωση και στην απομόνωση γονιδίων που σχετίζονται με καρκίνο.

Πολλές γυναίκες διστάζουν να έρθουν σε σας διότι τα υψηλά ποσοστά επιτυχίας σημαίνουν αυτόματα και "υψηλές τιμές". Ισχύει κάτι τέτοιο, οι τιμές έχουν μειωθεί σε μια τέτοια περίοδο;

Η εξωσωματική είναι μια ιατρική πράξη ακριβή. Όμως, σε ένα περιβάλλον βαθιάς οικονομικής ύφεσης, είναι σημαντικό και ανθρώπινο, θα έλεγα, να επιδεικνύουμε κοινωνική αλληλεγγύη και ευαισθησία. Και αυτό κάνουμε. Ας μην διστάζει καμία γυναίκα που πραγματικά θέλει να γίνει μητέρα να έρθει κοντά μας, να συζητήσουμε και να αναζητήσουμε μαζί την καλύτερη λύση ακόμα και για τα οικονομικά……

Υπάρχει χρονικός περιορισμός σε μια γυναίκα να κάνει εξωσωματική γονιμοποίηση;

Εκτός από τους νομικούς περιορισμούς που θέτουν το χρονικό περιθώριο στα 50 έτη, είναι σαφές ότι ο χρόνος δρα επιβαρυντικά στη γονιμότητα φτάνοντάς την στο ναδίρ στα μέσα περίπου της δεκαετίας των σαράντα. Ακόμα όμως και εκεί ή και αν το "ναδίρ" έρθει νωρίτερα ,υπάρχουν λύσεις που μπορούμε να προτείνουμε με εξαιρετικά ποσοστά επιτυχίας. Άρα επί της ουσίας χρονικά περιθώρια υπάρχουν, όσο κι αν θεωρούμε ότι ο χρόνος δεν στέκεται και πολύ σύμμαχος της γυναίκας.