Αρχίζεις να ψωνίζεις ρούχα και παπούτσια με βάση την άνεση και όχι με βάση τη μόδα ή το πόσο σου αρέσουν-άσχετα να δείχνουν εντελώς άβολα .

Ξυπνάς πια την ώρα που πριν από μια δεκαετία σχεδόν πήγαινες για ύπνο.

Ακούς έφηβους και νεαρά άτομα να μιλάνε και έχεις αρκετές άγνωστες λέξεις.

Δεν αναγνωρίζεις κανένα όνομα στα charts και στα δημοφιλή του youtube.

Στις ταινίες με εφήβους πρωταγωνιστές, πιάνεις τον εαυτό σου να συμφωνεί με τους γονείς σε πολλά σημεία και ταυτίζεσαι μαζί τους συχνά.

Ξαφνικά εκτιμάς ..τις παντόφλες!

Θεωρείς πως ήρθε η ώρα να αρχίζεις να αγοράζεις ακριβό κρασί ενώ στο ψυγείο και στα ντουλάπια της κουζίνας σου υπάρχει πιο πολύ υγιεινό φαγητό παρά αλκοόλ, αναψυκτικά και σνακ.

Αναρωτιέσαι πως «θα ξυπνήσεις το πρωί;» όταν ακούς για βραδινή έξοδο τις καθημερινές.  

Δεν σε πειράζει να περάσεις Σάββατο ή Παρασκευή βράδυ στο σπίτι και να κοιμηθείς νωρίς.Που να τρέχεις τώρα βραδιάτικα…

Μετά από κάθε έξοδο είσαι ερείπιο την επόμενη ημέρα και αναρωτιέσαι γιατί δενγύρισες νωρίτερα. Πάντως, αν τύχει και ξενυχτήσεις δεν τρως μετά γιατί είναι αργά και το φαγητό αυτή την ώρα είναι ανθυγιεινό και παχυντικό.

Μια έξοδος για φαγητό με λίγους φίλους φαντάζει πιο δελεαστική από έξοδο για ποτά και clubbing.

Ξυπνάς νωρίς τα Σαββατοκύριακα, από μόνος σου και χωρίς ξυπνητήρι.

Έχεις ξεστομίσει έστω και μία φορά τη φράση «τα παιδικά που βλέπαμε εμείς ήταν πολύ καλύτερα από αυτά που βλέπουν τα παιδιά σήμερα».

Αρχίζεις να μοιάζεις και να ακούγεσαι σαν έναν από τους γονείς σου…!

Αν σας συμβαίνουν όλα τα παραπάνω ή κάποια από αυτά δεν χρειάζεται πανικός. Όπως είπε άλλωστε και ο αειθαλής Picasso «Youth has no age».