Σχετικά Άρθρα
Η έρευνα, με επικεφαλής τον Matthew Pase, του Monash School of Psychological Sciences και του Turner Institute for Brain and Mental Health στη Μελβούρνη, δημοσιεύτηκε στο JAMA Neurology.
Εξέτασε 346 συμμετέχοντες άνω των 60 ετών που ολοκλήρωσαν 2 νυχτερινές έρευνες ύπνου σε χρονικές περιόδους από το 1995 έως το 1998 και από το 2001 έως το 2003, με μέσο χρόνο 5 ετών μεταξύ τους.
Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν για άνοια από την ώρα της δεύτερης έρευνας ύπνου έως το 2018. Οι ερευνητές ανακάλυψαν κατά μέσον όρο ότι η ποσότητα βαθύ ύπνου μειώθηκε μεταξύ των 2 ερευνών, δείχνοντας απώλεια στον ύπνο αργών κυμάτων, με τη γήρανση.
Tα επόμενα 17 χρόνια σημειώθηκαν 52 περιστατικά άνοιας. Ακόμα και όταν έγινε προσαρμογή για ηλικία, φύλο, γενετικούς παράγοντες, κάπνισμα, χρήση υπνωτικών, αντικαταθλιπτικών και αγχολυτικών, κάθε εκατοστιαία μείωση στον βαθύ ύπνο κάθε χρόνο συνδεόταν με 27% αυξημένο κίνδυνο άνοιας.
Ο ερευνητής δήλωσε ότι τα αργά κύματα ύπνου στηρίζουν τον γηράσκοντα εγκέφαλο με πολλούς τρόπους και ότι γνωρίζουμε ότι ο ύπνος ενισχύει τον καθαρισμό των μεταβολικών αποβλήτων του εγκεφάλου, περιλαμβανομένης της διευκόλυνσης του καθαρισμού πρωτεϊνών που συσσωρεύονται στη νόσο Alzheimer.
Έως σήμερα, οι ερευνητές δεν είναι σίγουροι για τον ρόλο των αργών κυμάτων ύπνου στην εμφάνιση άνοιας. Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι απώλεια αργών κυμάτων ύπνου ενδεχομένως μπορεί να είναι τροποποιήσιμος παρόντας κινδύνου για άνοια.
Η έρευνα έδειξε ότι γενετικός παράγοντας κινδύνου για Alzheimer αλλά όχι ο όγκος του εγκεφάλου συνδεόταν με επιταχυνόμενη πτώση του ύπνου αργών κυμάτων.
Αισθητική φλεβολογία: αυτά που πρέπει να γνωρίζετε
Καρκίνος του παγκρέατος: Nεότερα δεδομένα
Υγεία Πτολεμαΐδας: Σύγχρονες απεικονιστικές εξετάσεις για τον καρκίνο του μαστού
