Με βάση τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους οι επιστήμονες, τα τελευταία 20 χρόνια η συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου του θυρεοειδούς σε αγόρια και κορίτσια τριπλασιάστηκε. Συγκεκριμένα, από 2,77% το 1990 έφτασε στο 9,63% το 2009 για τα αγόρια και από 18,35% το 1987 στο 50,99% το 2009 για τα κορίτσια.

Ταυτόχρονα, το ποσοστό του καρκίνου του θυρεοειδούς, σε σύγκριση με το σύνολο των καρκίνων της παιδικής ηλικίας, αυξήθηκε από 4,4% το 1999 σε 10,6% το 2012.

Ακόμη ένα σημαντικό στοιχείο της μελέτης είναι ότι το 1,8% των κακοηθειών του θυρεοειδούς που διαγνώστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε ασθενείς κάτω των 20 ετών.

Επίσης, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στοιχεία της μελέτης που δείχνουν πως:

• Στην ηλικιακή ομάδα 15-19 ο καρκίνος του θυρεοειδούς είναι ο δεύτερος συχνότερος καρκίνος μεταξύ των κοριτσιών.
• Σε παιδιά ηλικίας κάτω των 10 ετών οι εντοπισμένες βλάβες του θυρεοειδούς είναι πιο πιθανό να είναι κακοήθεις.
• Σχεδόν όλοι οι παιδιατρικοί καρκίνοι του θυρεοειδούς είναι καλά διαφοροποιημένοι και με υπεροχή (> 90%) θηλώδεις.

Ποιες οι αιτίες πίσω από αυτήν την θλιβερή αύξηση;

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι αιτίες που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση του καρκίνου του θυρεοειδούς στα παιδιά είναι η έκθεση στην περιβαλλοντική ακτινοβολία (Τσερνομπίλ, κ.ά), η έκθεση σε θεραπευτική ακτινοβολία (ραδιοθεραπεία ως μέρος της θεραπείας για όγκους εγκεφάλου, λευχαιμίες και λεμφώματα), η ασθένεια του θυρεοειδούς (π.χ. αυτοάνοσες διαταραχές του θυρεοειδούς) και γενετικά σύνδρομα (οικογενής πολυποδίαση, σ. Carney, σ. DICER1, σ. PTEN και σ. Werner).

Στα παιδιά, ο θυρεοειδικός καρκίνος παρουσιάζεται πιο συχνά ως ανώδυνος όζος ή μάζα. Ορισμένα παιδιά με καλά διαφοροποιημένο καρκίνο θυρεοειδούς εμφανίζονται μόνο με τραχηλική λεμφαδενοπάθεια, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι το 80% αυτών των παιδιών έχουν διηθημένους επιχώριους λεμφαδένες κατά τη στιγμή της διάγνωσής τους.

Ο γιατρός, αφού έχει διαπιστωθεί ότι το παιδί έχει οζίδιο ή μάζα θυρεοειδούς, θα πρέπει να εφαρμόσει το συνιστώμενο διαγνωστικό πρωτόκολλο -σύμφωνα με τις οδηγίες της Αμερικανικής Εταιρείας Θυρεοειδούς (2015)- το οποίο προβλέπει:

Λήψη ιστορικού (συμπεριλαμβανομένου του οικογενειακού ιστορικού και της ακτινοβολίας).

• Κλινική εξέταση.
• Εργαστηριακές εξετάσεις (TSH, T4, T3).
• Υπέρηχος θυρεοειδούς και τραχήλου.
• Βιοψία αναρρόφησης με βελόνα (FNAB).
• Χειρουργική Θεραπεία

Παρά την πιο επιθετική τάση των καλά διαφοροποιημένων θυρεοειδικών καρκίνων στα παιδιά, η πρόγνωση είναι εξαιρετική και η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να μειώσει την έκταση της απαιτούμενης θεραπείας και τα συνολικά ποσοστά επανεμφάνισης.Σε όλα τα παιδιά που έχουν χειρουργηθεί για καρκίνο του θυρεοειδούς είναι απαραίτητη η μακροχρόνια παρακολούθηση για τυχόν ανίχνευση υπολειμματικής ή υποτροπιάζουσας νόσου, καθώς έχουν αποδειχθεί υποτροπές που συμβαίνουν 20 έως 30 χρόνια από την αρχική διάγνωση.